نان روزانه

کلام امروز: نحمیا ۲: ۴-۵  | مطالعهٔ کتاب مقدس: نحمیا ۳

برنامهٔ نحمیا

«آنگاه نزد خدای آسمان‌ها دعا نمودم و به پادشاه گفتم:… »

نحمیا ۲: ۴-۵

 

خداوند حصارهای خراب اورشلیم، دروازه‌های به آتش سوخته و مقبره‌های بی‌حرمت شده را به‌واسطهٔ دستان نحمیا و دیگر برگزیدگان آباد کرد؛ زیرا که نحمیا قلبی خداترس و امین داشت و دعا برای او اولین و مهم‌ترین قدم محسوب می‌گشت. دعا عادت نیکویی بود که وی در تمامی دوران غربت و دوری از اورشلیم و معبد، و خوشی و راحتی در قصر پادشاه در دل خود نگاه داشته بود. (۱: ۶)

تعمیر دروازه‌ها از آن جهت اهمیتی خاص داشت که حفاظت و امنیت را به مردمانش می‌بخشید و این دروازه‌ها بودند که قلب تپندهٔ شهر محسوب می‌گشتند. علاوه‌بر این، اهالی شهر جهت رسیدگی به امور قضایی یا سایر مناسبت‌های اجتماعی در نزدیکی دروازه‌ها گرد هم می‌آمدند. دروازه‌های سوخته نشانهٔ مرگ جنب‌و‌جوش اجتماعی در شهر و به معنای پایان گرد هم آمدن و اتمام محفل‌ها بود.

نیز، آباد کردن مقبرهٔ پدران اسرائیل از آن روی بار سنگینی بر قلب نحمیا گشته بود که آنها نشان احترام به اجداد و نیاکان بودند. وجود مقبره‌ها بود که این امید را به دل زندگان می‌نهاد که آنان میراث‌دار ارزش‌های روحانی پدرانشان هستند. آن نسل امیدوار بود پس از آنکه از دنیا می‌رود در مقبره‌ها به خاک سپرده شود و حرمت آنان مانند پدرانشان حفظ گردد و ارج نهاده شود.

تمامی آن کارهای بزرگ و افراد بی‌شماری که در باب ۳ از آنها نام برده می‌شود، همه ابزار دستان خدا گشتند تا سرافرازی را به اورشلیم سوخته و آبادی را به مقبره‌های ویران بازگردانند. سرآغاز تمامی این امور عظیم با دعا شروع گردید. اگر خدای آسمان‌ها دست مهربان خود را بر نحمیا قرار نمی‌داد و دعای او را چون بخوری خوش‌بو نمی‌پذیرفت، سرداران سپاه و سواران، و سکه‌ها و مکتوبات مهیا نمی‌گشتند.

امروز نیز خداوند قادر و مایل است که هر سوختگی و سرافکندگی، و هر ویرانی و بی‌حرمتی را به سرافرازی و آبادی مبدل گرداند، اگر ما نیز به مانند نحمیا دلی افتاده و توبه کار بیابیم و در دعا مواظب و هوشیار باشیم. چنانکه کلام خداوند می‌فرماید: «در امید مسرور و در مصیبت صابر و در دعا مواظب باشید.» (رومیان ۱۲: ۱۲ )

مطالعهٔ کتاب مقدس

نحمیا ۲: ۴-۵ 

«آنگاه نزد خدای آسمان‌ها دعا نمودم و به پادشاه گفتم:… »

نحمیا ۳

بنای حصار
۱آنگاه اِلیاشیب کاهن اعظم، با برادران کاهنش برخاستند و دروازۀ گوسفند را بنا کردند. ایشان آن را تقدیس کرده، درهایش را بر پا داشتند. آنان حصار را تا برجِ صد و برجِ حَنَنئیل بنا کرده، تقدیس نمودند. ۲در کنار ایشان، مردان اَریحا بنا کردند، و در کنار آنان، زَکّور، پسر اِمری، بنا کرد.
۳پسرانِ هَسِنَاَه دروازۀ ماهی را بنا کردند. ایشان تیرهای آن را کار گذاشتند و درهایش را با قفلها و پشت‌بندها بر پا داشتند. ۴در کنار ایشان، مِرِموت پسر اوریا، پسر هَقّوص مرمت کرد؛ در کنار آنها، مِشُلّام، پسر بِرِکیا، پسر مِشیزَبئیل؛ و در کنار آنها، صادوق، پسر بَعَنا. ۵در کنار ایشان، تِقوعیان مرمت کردند، اما بزرگان ایشان به خدمت سرور خویش گردن ننهادند.
۶یویاداع، پسر فاسیَح، و مِشُلّام، پسر بِسودیا، دروازۀ کُهنه را مرمت کردند. ایشان تیرهای آن را کار گذاشتند و درهایش را با قفلها و پشت‌بندها بر پا داشتند. ۷در کنار ایشان، مِلاتیای جِبعونی و یادونِ مِرونوتی، مردان جِبعون و مِصفَه، مقر والی ماوراءالنهر را مرمت کردند. ۸در کنار آنها، عُزّیئیل، پسر حَرهایا، که از زرگران بود، مرمت کرد، و در کنار او حَنَنیا، که از عطاران بود. آنان اورشلیم را تا حصار پَهْن بازسازی کردند. ۹در کنار ایشان، رِفایا، پسر حور، که حاکم نیمی از ناحیۀ اورشلیم بود، مرمت کرد. ۱۰در کنار آنها، یِدایا پسر حَروماف، قسمت مقابل خانه‌اش را مرمت کرد، و در کنار او، حَطّوش، پسر حَشَبنیا مرمت نمود. ۱۱مَلْکیا، پسر حاریم، و حَشّوب، پسر فَحَت‌موآب، قسمتی دیگر، و برج تنورها را مرمت کردند. ۱۲در کنار او، شَلّوم، پسر هَلّوحیش، که حاکم نیمی از ناحیۀ اورشلیم بود، همراه با دخترانش مرمت کرد.
۱۳خانون و ساکنان زانواَخ، دروازۀ درّه را مرمت کردند. ایشان آن را بنا کردند و درهایش را با قفلها و پشت‌بندها بر پا داشتند، و هزار ذِراع از حصار را نیز تا دروازۀ خاکروبه مرمت کردند.
۱۴مَلْکیا، پسر رِکاب، حاکم ناحیۀ بِیت‌هَکّاریم، دروازۀ خاکروبه را مرمت کرد. او آن را بنا کرد و درهایش را با قفلها و پشت‌بندها بر پا داشت.
۱۵شَلّوم، پسر کُلحوزِه، حاکم ناحیۀ مِصفَه، دروازۀ چشمه را مرمت کرد. او آن را بنا کرد و سقفش را نهاد و درهایش را با قفلها و پشت‌بندها بر پا داشت. او حصار حوض شِلَخ را نیز که کنار باغ پادشاه بود تا پله‌هایی که از شهر داوود پایین می‌رفت، مرمت کرد. ۱۶بعد از او، نِحِمیا پسر عَزبوق، حاکم نیمی از ناحیۀ بِیت‌صور، تا مقابل مقبره‌های داوود و برکۀ مصنوعی و خانۀ جنگاوران را مرمت کرد. ۱۷بعد از او، لاویان مرمت کردند: رِحوم پسر بانی. در کنارش حَشَبیا، حاکم نیمی از ناحیۀ قِعیلَه، برای ناحیۀ خود مرمت کرد. ۱۸بعد از او، برادران ایشان مرمت کردند: بَوّای، پسر حیناداد، حاکم نیمی از ناحیۀ قِعیلَه. ۱۹در کنار او، عِزِر پسر یِشوعَ، حاکم مِصفَه، قسمتی دیگر را که مقابل سربالایی اسلحه‌خانه و نزد زاویه بود، مرمت کرد. ۲۰بعد از او، باروک پسر زَکّای، قسمتی دیگر را، از زاویه تا ورودی خانۀ اِلیاشیب کاهن اعظم، غیورانه مرمت کرد. ۲۱بعد از او، مِرِموت، پسر اوریا، پسر هَقّوص، قسمتی دیگر را، از ورودی خانۀ اِلیاشیب تا انتهای خانه‌اش، مرمت کرد. ۲۲بعد از او، کاهنانی که از آن حوالی بودند، مرمت کردند. ۲۳بعد از ایشان، بِنیامین و حَشّوب، مقابل خانۀ خویش را مرمت کردند، و بعد از آنان، عَزَریا، پسر مَعَسیا، پسر عَنَنیا، قسمت کنار خانۀ خویش را مرمت کرد. ۲۴بعد از او، بِنّوی، پسر حیناداد، قسمتی دیگر از خانۀ عَزَریا را تا زاویه و گوشۀ حصار مرمت کرد. ۲۵فالال، پسر اوزای، از مقابل زاویه و برجِ پیش‌آمده از خانۀ بالایی شاه، واقع در کنار صحن نگهبان را مرمت کرد. بعد از او، فِدایاه، پسر فَرعوش، ۲۶و خادمان معبد که بر تپۀ عوفِل ساکن بودند، تا مقابل دروازۀ آب در مشرق، و برجِ پیش‌آمده را مرمت کردند. ۲۷بعد از او، تِقوعیان، قسمتی دیگر را که از مقابل برج بزرگِ پیش‌آمده تا دیوار عوفِل را شامل می‌شد، مرمت کردند.
۲۸بالاتر از دروازۀ اسب، کاهنان، هر یک مقابل خانۀ خویش را مرمت کردند. ۲۹بعد از ایشان، صادوق، پسر اِمّیر، قسمت مقابل خانۀ خویش را مرمت کرد. بعد از او، شِمَعیا، پسر شِکَنیا، نگاهبان دروازۀ شرقی، مرمت کرد. ۳۰بعد از او، حَنَنیا، پسر شِلِمیا، و خانون، ششمین پسر صالاف، قسمتی دیگر را مرمت کردند. بعد از ایشان، مِشُلّام، پسر بِرِکیا، قسمت مقابل حُجرۀ خود را مرمت کرد. ۳۱بعد از او، مَلْکیا، که یکی از زرگران بود، تا خانۀ خادمان معبد و تاجران را که مقابل دروازۀ مِفقاد بود، تا بالاخانۀ گوشۀ حصار، تعمیر کرد. ۳۲و حصارِ بین بالاخانۀ گوشۀ حصار و دروازۀ گوسفند را زرگران و تاجران مرمت کردند.

مطالب جدید

دیدگاه شما در مورد این مطلب:
این دیدگاه به‌طور خصوصی برای ما فرستاده می‌شود. بنابراین، مشخصات شما «کاملاً» محفوظ است.